Nog 152 dagen…
Op dinsdag 9 februari begon het balletje eigenlijk te rollen.
Mijn eerste gesprek met iemand die de behandeling in Moskou zelf heeft ondergaan. Natuurlijk had ik er al eerder over gehoord en over gelezen, maar omdat het door de neurologen in Nederland niet als een optionele behandeling kan worden aangeboden had ik het altijd ook weer terzijde geschoven. Maar na dat ik er weer over hoorde -dit keer door iemand die het van dichtbij had mogen volgen- was de interesse opnieuw gewekt!
En na dit gesprek kon ik het denken niet meer stoppen. Want wat als de diagnose MS eens NIET onomkeerbaar zou hoeven te zijn?! Wat als er WEL een mogelijkheid zou bestaan om de ziekte een halt toe te roepen?!
De weken na 9 februari heb ik alles gelezen wat ik maar kon vinden over de behandeling HSCT ofwel stamceltransplantatie. Een heftige behandeling, niet zonder risico’s, maar oh wat een hoopgevende verhalen kwam ik tegen! En ja… hoop doet leven!!! En doet verlangen naar LEVEN!
Wordt vervolgd…